Vitamin F

U klasičnom istraživanu iz 1929. godine dva Američka nutricionista Burr i Burr, opisali su kako se akutne deficijencije kod štakora mogu izazvati prehranom bez masnoća, a iste su potom mogli izliječiti dodavanjem specifičnih masnih kiselina. Uspostavilo se da su masne kiseline srodne s linolnom najučinkovitije, te je tada skovan naziv “vitamin F” (od 1930-tih do 1950-tih i arahidonska masna kiselina je smatrana esencijalnom). Danas se taj naziv rijetko koristi, umjesto njega govorimo o esencijalnim masnim kiselinama.

Deficijencija može nastati u životinjama, kao kod čovjeka, a karakterizirana je kožnim simptomima, usporenim rastom, smanjenom plodnošću te slaboj funkciji mnogih organa. Biokemijski je vidljiva promjena u staničnim membranama i kod mitohondrija gdje je dobivanje energije iz masnoća smanjeno.

Vitamin F, odnosno esencijalne masne kiseline su:

-linolna masna kiselina (18:2n-6), spada u omega-6 masne kiseline i

-alfa-linolenska masna kiselina (18:3n-3), spada su omega-3 masne kiseline.

Izvor:
Human nutrition and dietetics, J.S. Garrow i W.P.T. James urednici, 9. izdanje, Churchill Livingstone 1993.

• natrag na popis